Annemiek van Ginneken

Ik ben begonnen met het verzamelen van alles

wat te maken heeft met Coca-Cola op mijn veertiende. Nu zo’n 34 jaar geleden.
Het begon met een dienblad met daarop 6 verschillende blikjes die mijn moeder gekocht had.
Je kan eigenlijk wel stellen dat mijn moeder de aanstichtster was.
Ik vond die wel leuk en ben deze dan ook gaan bewaren.
Het verzamelen zit namelijk in mijn bloed, mijn vader verzamelde ook verschillende items waaronder sigarenbandjes, bierviltjes en postzegels. Dus van een vreemde heb ik het niet!
In het begin heb je niet veel te besteden, je moet alles van je zakgeld kopen.
Dat veranderde later toen ik ging werken en ging samen wonen. We hadden dan ook iets meer te besteden. De verzameling begon toen wel flink uit te breiden.

In het begin wil je gewoon alles hebben wat met Coca-Cola te maken heeft

maar dat is onbegonnen werk. Je kan niet alles wat er uitkomt in de wereld van Coca-Cola verzamelen.
Ik ben me daarom gaan richten op glazen, glazen flessen, aluminium flessen en wat ik verder mooi vind.
Ik hoef nu niet meer alles te hebben. Dat kan ook niet. Ten eerste is dat veel te duur en bijna niet te betalen en ten tweede waar moet je het laten.
Dat probleem heb ik nu ook al… Ik weet echt niet meer waar ik alles moet zetten. Heel mijn huis staat vol.
Begonnen op een klein kamertje van 3 bij 2 meter, dan kwam de zolder erbij.
Totdat deze ook te klein werd… nu staat de hele verzameling door het hele huis.
Een heel groot deel van mijn verzameling heb ik daarom in plastic bakken opgeborgen. Van de items die in elke bak zitten heb ik een foto gemaakt, zodat ik weet in welke bak wat zit. Op dit moment zit ik al aan bak nummer 86, maar ik moet er nog een aantal registreren.
Er zijn in Nederland helaas geen beurzen, alleen in België zijn er per jaar 2 internationale beurzen waar heel veel verzamelaars op af komen.

Als je me nu vraagt wat is het mooiste item in je verzameling,

kan ik niet direct iets eruit halen van wat ik zeg, ja dat is het mooiste.
Er zijn verschillende items die ik mooi vind en waar je niet zo direct aan komt.
Ik heb namelijk een originele koelkast staan, een ronde statafel met 4 krukken ( natuurlijk in de kleur Coca-Cola rood), een blikjesautomaat waar je nog 3 kwartjes in moet werpen,….je kan eigenlijk wel zeggen, dat ik heel veel favoriete items heb, maar deze springen er wel uit.
De laatste tijd wordt er niet zoveel meer uitgebracht in Nederland van Coca-Cola. In Amerika gelukkig wel.
Ik bezoek vrij regelmatig de Coca-Cola winkel in Sint-Pieters-Leeuw waar ik altijd wel weer iets nieuws tegenkom.
In supermarkten in de buurt ben ik ook een vaste klant die altijd wel om reclamemateriaal vraagt, de medewerkers kennen me nu al en bewaren het al voor me.

Ik drink natuurlijk ook alleen maar de enige echte Coca-Cola

voor mij geen ander merk. Het is zelfs zo dat ik eerst vraag of ze Coca-Cola hebben of dat andere merk. Als dat zo is, dan drink ik bitter lemon.
Men vraagt wel eens aan mij hoeveel items heb je in je verzameling zitten. Ik kan daar geen juist antwoord op geven, omdat ik dat gewoon weg niet weet. Het zijn er duizenden, van een foldertje tot een glas, van een dopje tot een koelkast. Ook op de vraag wat heeft dat nu allemaal gekost, weet ik ook niet. Het zal, zoals ik al eens in een interview met de Metro zei, ik kan er denk ik een mooie Audi van kopen.
Ik ben nog lang niet van plan om te stoppen met verzamelen, zolang ik het nog leuk vind en het nog niet direct in de weg staat blijf ik steeds op zoek naar nieuwe items. Je bent tenslotte nooit te oud om te verzamelen.

Roelof Emck

Ik ben Roelof, een gepassioneerde smurfenverzamelaar uit Leerdam, Nederland

Sinds mijn 6e (lang geleden) ben ik gestart met het verzamelen van smurfen.
In die tijd ging ik met mijn vader verschillende vlooienmarkten af om mijn verzameling steeds een beetje uit te breiden.
Zelfs in de tijd als tiener, waar vaak andere dingen als belangrijk en stoer worden beschouwd, bleven de smurfen een belangrijke rol spelen.
Tegenwoordig heeft mijn privé verzameling ongeveer 3000 verschillende pvc smurfen en vele andere smurfen ‘prullaria’ als Fariboles, Pixi, Leblon Delienne, smurfen souvenirs uit het buitenland etc. etc.
Gedurende de jaren dat ik smurfen verzamel (voornamelijk de pvc figuurtjes) heb ik mijn collectie uitgebreid met items vanuit heel de wereld.

Tevens heb ik vele internationale verzamelaars ontmoet

op de smurfenbeurzen in Nederland en België (zie ook de Stichting van smurfenverzamelaars voor meer informatie).
Sommigen van hen kan ik inmiddels als mijn (smurfen)vrienden beschouwen.
In 2014 ben ik begonnen met de Bluedwarfs.com webshop.
Dit aangezien mensen maar bleven vragen wat ik op voorraad had en voor welke prijzen ik dit verkocht.
Het werd tijd voor een nieuwe fase en een mooie uitdaging:

Het starten van een smurfenwebsite

met een breed en overzichtelijk aanbod aan PVC smurfen en merchandise tegen een schappelijke prijs.

Ik heb het geluk dat ik een Griekse vriendin heb die inmiddels ook enthousiast voor smurfen is geworden (lees: heeft het smurfenvirus). Inmiddels is onze voorraad smurfen vrij uitgebreid, waardoor we een ruime showroom vol met smurfen hebben kunnen vullen en is dit een heuse smurfenwinkel.

https://www.facebook.com/bluedwarfsshop
http://www.bluedwarfs.com/nl/

Thing Thing Tan

Ik ken Holly Hobbie van vroeger

Zelf had ik niet veel van Holly Hobbie: samen met mijn zusje hadden we een kleine Amy lappenpop (groen jurkje), een kleine Heather en een grote Heather lappenpop (beige jurkje).
Ook had ik een dagboekje in de typische turquoise Holly Hobbie kleur. Dat was alles.
Het Holly Hobbie verzamelvirus sloeg 17 jaar geleden wèl in.
Noem Holly Hobbie en vrouwen van mijn leeftijd weten meteen waar het over gaat.
Eén van de bekendste illustraties is Blue Girl: voor velen hét gezicht van Holly Hobbie.
Een meisje gezien van de zijkant met een mutsje, hoge rijglaarsjes en bontgekleurd quiltschortje. Zelf vind ik dit een van de mooiste illustraties: de mooie kleuren en ontwerp van de jurk.
Ik beschouw Holly Hobbie Blue Girl als een stijlicoon van mijn jeugd.

Het bijzondere van Holly Hobbie is dat het heel lang bestaan heeft

vanaf eind jaren zestig tot de jaren 90, bijna 30 jaar!
Het was dus niet zomaar een korte rage. Holly Hobbie heeft 3 decennia lang meisjes van alle leeftijden blij gemaakt.
Het succes uit de beginjaren is echter nooit meer geëvenaard.
Misschien is nostalgie de verklaring voor mijn liefde voor Holly Hobbie: het is een icoon uit mijn onbezorgde jeugd. Een tijd waarin ik blij was met 3 Holly Hobbie poppen en een dagboekje. En waar anderen blij konden worden van een plastic tas met een Holly Hobbie afbeelding.
Veel Holly Hobbie verzamelaars hebben zich door het grote assortiment artikelen zich beperkt tot de papieren artikelen.
Dat neemt nl. de minste ruimte in. Het aspect ruimtegebrek ken ik inmiddels ook.
De meeste Holly Hobbie spullen liggen in dozen op zolder.

Ik noem het mijn Holly Hobbie museum in een doos

Ik ben gestopt met tellen, maar alles bij elkaar zal ik ruim 1.000 items hebben, inclusief de kaarten.
Elk jaar weten Holly Hobbie fans in Nederland mij te vinden via mijn website.
De vragen gaan vaak over de waardebepaling van een item.
Mijn antwoord is altijd: het is een kwestie van vraag en aanbod. Biedt het aan op Marktplaats of eBay en wacht de biedingen af. Zoals altijd bij veilingen: hoe meer bieders, hoe hoger het eindbod.
Veel mensen verwarren Holly Hobbie ook met de kopieën.
Het leuke hiervan is dat Holly Hobbie een soort merknaam geworden is voor meisjes met de mutsen, jurkjes en schortjes.
Al deze artikelen worden nl. Holly Hobbie genoemd.
Net als Luxaflex, Tipp-ex en gele Post-its.
Je hebt het origineel en bij succes worden soortgelijke producten gemaakt maar iedereen noemt het bij de originele naam.

Jan Costermans

Mijn naam is Jan Costermans en ik doe aan filografie. Dat is een moeilijk woord voor “handtekeningen verzamelen”.

Het verzamelen van handtekeningen blijkt één van de oudste hobby’s ter wereld te zijn. De grote Romeinse orator, Cicero, die meer dan 2000 jaren terug leefde, was al een verzamelaar. Eén van zijn meest geliefde stuks was een handgeschreven brief van Julius Caesar. Maar er zijn (waren) ook nog andere beroemde verzamelaars: Koningin Victoria van Engeland (1809-1901), Rose Fitzgerald Kennedy en haar zoon, de vermoorde president John Kennedy, waren ook filografisten evenals William Randolp Hearst (de krantenmagnaat) en Franklin D. Roosevelt.

Roger Moore

Mijn eerste handtekening moet ik gekregen hebben, nu ongeveer 50 jaar terug. Ik was toen 12 jaar en op internaat in Brugge. Vlakbij lag het toenmalige voetbalveld van de Belgische topclub Club Brugge. Het is allemaal begonnen met de voetballers van toen zoals doelman Fernand Boone en spits Raoul Lambert. Je ziet dat wel meer op vedettenparades en fandagen: kinderen die handtekeningen vragen aan hun idolen. Deze exemplaren werden in een lade gelegd en weer vergeten. Maar jaren later kwamen die weer boven en besloot ik verder te gaan met het verzamelen van deze items. Op plaatsen waar vedetten kwamen kon je me tegenkomen en ik kreeg van andere verzamelaars tips om mijn kollektie uit te breiden.

En zo heb ik momenteel ongeveer 8500 handtekeningen van bekenden over de hele wereldbol in allerlei genres zoals: politici, voetballers, wielrenners, schrijvers, zangers, zangeressen, astronauten, filmsterren, radiostemmen… gewoon allen die mijn interesse trekken.

De handtekeningen worden bijgehouden, liefst op een foto. Maar het kan ook op brieven, documenten, cheque’s, menu’s, visitekaartjes, in boeken of stripalbums, op LP- of CD-hoezen, kortom op alles waarop kan geschreven worden.

Ze worden bijgehouden in showmapjes en bij elke beroemdheid hoort ook een korte biografie van de persoon in kwestie. Deze worden dan geklasseerd in fardes, per genre: voetbal bij voetbal, acteurs bij acteurs… hoe meer je er hebt, hoe meer onderverdelingen er kunnen gemaakt worden.

Ik ben lid van meerdere verzamelclubs. Eerst de UACC (United Autograph Collectors Club) in Amerika. Dan is er ook nog het Britse AFTA (Autograph Fair Trade Association Ltd) en nog 2 Duitse clubs ADA (Arbeitsgemeinschaft der Autographensammler) en STARS-Das Autogramm-Magazin

Net als voor postzegelverzamelaars bestaan er ook catalogussen voor de handtekenverzamelaars. En er zijn ook boeken te koop met adressen van de sterren, en ook met fascimils van handtekeningen zodat je vergelijkingen kan maken.

Meer info over mijn hobby kan je terugvinden op mijn blog Jan Costermans Verzameling De foto’s worden regelmatig vervangen en er staan ook talrijke links op die betrekking hebben tot de filografiewereld.

Bert Jan Dierink

Op de zolderetage van onze woning heb ik een soort van hobby oorlogsmuseum ingericht. Volledig gericht op het Nederlandse leger van rond de mobilisatie 1939- 1940. Toen ik 14 was kreeg ik het oorlogszakboekje van mijn opa met het verhaal dat hij op de Grebbeberg had gevochten (wat later ook waar bleek te zijn). Jaren later kocht ik een helm en toen is het begonnen.

Bert Jan Dierink
Het oorlogsmuseum van Bert Jan Dierink

Nu heb ik een 9 tal complete uniformen, en is deze tekst altijd achterhaald.
Ondertussen zijn er al weer nieuwe stukken bij gekomen. Variërend van een majoor tot een gewone soldaat.
Alle uniformen staan “op naam” dat wil zeggen dat er door de kleermaker de naam van de militair er in is gezet die het uniform bestelde.
Via een boek dat elk jaar uitkwam waar alle officieren in stonden en via verschillende sites heb ik van alle 9 uniformen de nabestaanden kunnen achterhalen. Vaak met leuke verhalen en/of foto’s. Sommige komen langs om het uniform van vader, opa, oom te bekijken.
Het meest bijzondere en complete item dat ik heb is het uniform van majoor van Loo. De heer van Loo was commandant in Haarlem tijdens de mobilisatie van ’39-’40.

Ook heb ik een groot aantal uitrustingsstukken en veel memorabilia van de mobilisatie zoals zilverwerk, jeneverkruiken, tegeltjes.
Een aantal zakboekjes met herkenningsplaatje. Vooral het uniform helemaal compleet en correct te krijgen is een must.
De juiste pluim op een kepie . En probeer ook zo het verhaal van de meidagen te vertellen. Het Nederlandse leger heeft op sommige plekken keihard gevochten maar omdat we ons na 5 dagen over moesten geven word dat nooit verteld. Het is ook te bezichtigen via mijn facebook pagina.

Portretfoto gemaakt door: Lars Smook Fotografie

Facebook